اهداف و مزایای پل های عابرپیاده مکانیزه

اهداف و مزایای پل های عابرپیاده مکانیزه

اهداف

1-میزان حجم تردد عابر و سواره رو رفوژ همچنین لحاظ کردن گذرگاه های خطرناک

2- سرعت بالای اتومبیل ها یکی مهمترین از دلایل احداث است.

3- تاریخچه توجه به پل های عابر پیاده در جهان به دوران تولید انبوه اتومبیل و حضور گسترده این وسیله نقلیه موتوری در سطح شهرها بر می‌گردد. زمانی که به دلیل گسترش تمرکز جمعیت در شهرها و رشد شتابان صنعتی شدن، ازدحام فراوانی در فعالیت ها و اختلاط حرکت سواره و پیاده به ویژه در مراکز شهرهای بزرگ ایجاد شد و برنامه ریزان و مسوولان امور شهری را به چاره جویی جهت جداسازی مسیرهای عابران پیاده از اتومبیل ها وادار کرد.

4- عمده ترین دلایل استفاده عابران از پل‌های عابر پیاده تاثیر ابعاد هندسی- کالبدی (طراحی هندسی مناسب پل، انتخاب نوع بالا برنده، وجود حصار،..) و فرهنگی (امنیت،..) بوده است.

5-در حال حاضر، یکی از ملاک‌های اصلی ساخت بسیاری از پل های عابر پیاده به ویژه در شهرهای بزرگ کشور تنها ایجاد فضاهایی جهت تبلیغات شهری بوده و مطالعات علمی، مدون و همه جانبه نگری در زمینه مکان‌یابی آنها وجود ندارد

6- درجهت تسهیل و اولویت بخشی به حرکت سواره، عابران پیاده را به ارتفاع تبعید کرده و بی‌توجه به محدودیت‌های کودکان، سالمندان و ناتوانان جسمی و حرکتی آنها را مجبور به تحمل برخی سختی‌ها می کند.

7- احداث پل های عابر پیاده مکانیزه و زیرگذر های عابر پیاده؛ کاهش ترافیک موجود در خیابانها ناشی از تردد شهروندان، تسهیل در عبور و مرور ایمن افراد

8- خصوص ایمنی و رفاه تردد شهروندی توجیه منطقی احداث پل های عابر پیاده مکانیزه و زیرگذر های عابر پیاده باشد.

9- امنیت و رفاه شهروندی باید نقطه هدف ساخت وایجاد این سازه های ترافیکی باشد

10- ایجاد رفاه و تامین امنیت جانی شهروندان

مزایا:

11- تداخل عابر پیاده با وسایط نقلیه و زمان معطلی وسایط نقلیه کاهش می یابد.

12-به منظور جلوگیری از خطرات جانی و مالی و همچنین ارتقاء کیفیت بصری در فرمت مبلمان شهری

13-با نصب این پلها و زیر گذر ها علاوه بر ایجاد امنیت جانی شهروندان در حمل نقل عبور ومرور شهری تسهیل ایجاد خواهد شد.

14- درباره مزایای حاصل از سرمایه‌گذاری در احداث پل‌های عابر پیاده مکانیزه در صورت عدم مجوز برای تبلیغات بر روی بدنه پل‌ها، بازگشت سود سرمایه‌گذاران از طریق ایجاد واحدهای تجاری زیر پل تأمین می‌شود.

15-رفع تداخل عابرین پیاده مکانیزه و زیرگذر های عابرین و وسایل نقلیه و در نتیجه به صفر رسیدن تصادفات و افزایش ظرفیت سواره رو با حذف تداخل جریان عابرین از جمله این مزایا است.

16- افزایش سرعت وسایل نقلیه و افزایش ایمنی عابرین پیاده از دیگر مزایای اجرای طرح می باشد.

روش جالب شهرداری در آموزش استفاده از پل عابر پیاده به کودکان

 

آموزش نکات ایمنی مانند استفاده از پل عابر پیاده و خط کشی و نحوه صحیح عبور از خیابان از مواردی است که نه تنها موجب سلامت کودک و ایمنی وی می شود بلکه در صورتی که استفاده از این موارد در وی به عنوان یک امر عادی نهادینه شود در بزرگسالی نیز وی را از بسیاری خطرات حفظ خواهد کرد.

به گزارش سرویس زنان جهان؛ آموزش و یاد گیری همواره باید از سال های آغازی رشد انجام شود تا از این طریق با نهادینه شدن خصلت در فرد، در بزرگسالی به عنوان یکی از صفات وی به شمار آید.

آموزش نکات ایمنی و خصلت های خوب به کودکان از مواردی است که همواره باید مدنظر قرار گیرد.

از سوی دیگر آموزش در لفافه و همراه با بازی و شعر همواره به مربیان مهدها و مدارس ابتدایی تاکید شده است.

آموزش نکات ایمنی مانند استفاده از پل عابر پیاده و خط کشی و نحوه صحیح عبور از خیابان از مواردی است که نه تنها موجب سلامت کودک و ایمنی وی می شود بلکه در صورتی که استفاده از این موارد در وی به عنوان یک امر عادی نهادینه شود در بزرگسالی نیز وی را از بسیاری خطرات حفظ خواهد کرد.

در همین زمینه شهرداری یکی از مناطق تهران در یک اقدام جالب توجه اقدام به نصب دو سرسره بر روی پل عابر پیاده نموده است. 

این پل که در انتهای خیابان عرب روی بزرگراه بسیج واقع شده است، در مجاورت ۳ مدرسه قرار گرفت و طبیعتا دانش آموزان بیشترین استفاده را از این پل می کنند.

در واقع شهرداری این منطقه با این اقدام نه تنها سلامت کودکان را در عبور از این بزرگراه تضمین نموده است و محیطی شاد و فرح بخش  برای آنان فراهم نموده است بلکه از طریق بازی به کودکان استفاده از پل عابر پیاده و نحوه صحیح عبور از بزرگراه را آموزش داده است. 

گفتنی است این سرسره های این پل نه تنها مورد توجه کودکان این منطقه قرار گرفته است بلکه در بعضی مواقع مشاهده شده که بزرگتر ها هم از آن استفاده می کنند!

پل‌های عابر در حسرت رهگذر ‌

می‌خواهد از عرض خیابان بگذرد، اما فکر طی کردن پله‌های طولانی پل عابر پیاده او را از این کار باز می‌دارد، تنها چند دقیقه بعد ناگهان صدای گوشخراش ترمز خودرو با صدای فریاد عابر پیاده در هم می‌آمیزد و رد خون روی آسفالت سرد بزرگراه نقش می‌بندد.

کسی چه می‌داند، شاید آن روز اگر می‌دانست چه سرنوشت تلخی در انتظارش است بالارفتن نفسگیر از پله‌های پل عابر را به جان می‌خرید اما هرگز به عبور از عرض اتوبان پرخطر تن نمی‌داد.

فاصله میان مرگ و زندگی فقط به اندازه عرض یک بزرگراه است یا شاید هم به ارتفاع یک پل عابرپیاده!، پل‌هایی که برای تضمین امنیت تردد عابران پیاده از عرض خیابان‌ها، بزرگراه‌ها و اتوبان‌های حادثه‌خیز احداث شده‌اند اما بسیاری از آنها گاه در طول روز عابرانی به تعداد انگشتان دست هم ندارند.

سالانه بیش از یکهزار عابر پیاده براثر تصادف رانندگی جان خود را از دست می‌دهند و حدود ۴۵ درصد از تلفات تصادفات درون‌شهری و۴۰ درصد تصادف جاده‌ای را عابران پیاده تشکیل می‌دهند در حالی که در کشورهای اروپایی تعداد عابران کشته شده به دلیل تصادف درون‌شهری تنها ۲۰ درصد از کل کشته‌هاست.

این موضوع در کنار نتایج آخرین نظرسنجی که توسط یک مرکز پژوهشی از شهروندان تهرانی انجام و در آن مشخص شد تنها نیمی از تهرانی‌ها از پل عابر پیاده استفاده می‌کنند، شاید مهر تاییدی بر این واقعیت باشد که فرهنگ استفاده از پل‌های عابرپیاده در میان شهروندان ما هنوز مهجور مانده است.

مرگ روزانه 13 عابر پیاده

آمارها از مرگ روزانه 13 عابرپیاده در کشورمان خبر می‌دهد. فقط در 6 ماهه اول سال گذشته 2 هزار و 375 عابر پیاده ـ که یکهزار و 741 نفر از آنها مرد و 634 نفر زن بودند ـ در حوادث رانندگی کشته شدند.

بیشترین علت مرگ عابران پیاده ضربه به سر با 1/15 درصد، شکستگی‌های متعدد با 24 درصد و پس از آن خونریزی با 5/10 درصد گزارش شده است.

بیشترین گروه سنی عابرانی که در حوادث رانندگی کشته می‌شوند، افراد بالای 50 سال و بعد از آن کودکان 10 سال و کمتر هستند.

به گفته معاون پزشکی و آزمایشگاهی سازمان پزشکی قانونی کشور بر اساس آمارهای موجود از نظر گروه سنی بیشترین عابران پیاده فوت شده با یکهزار و 161 نفر، معادل 9/48 درصد در گروه سنی 50 سال به بالا هستند. 363 نفر از عابران کشته شده نیز در گروه سنی 10 سال و کمتر هستند که دومین گروه سنی دارای بیشترین تلفات به شمار می‌آیند.

عبدالرزاق برزگر با اشاره به محل فوت عابران پیاده به این نکته مهم نیز اشاره می‌کند که یکهزار و 396 نفر از تلفات عابران پیاده یعنی 8/58 درصد آنها در مسیرهای درون‌شهری جان خود را از دست داده‌اند که این موضوع رعایت قوانین مربوط به عابران پیاده از جمله توجه به چراغ راهنما،‌ عبور از خط‌کشی عابر پیاده و پل‌های عابر را دوچندان می‌کند. جاده‌های برون‌شهری پس از خیابان‌های داخل شهر جان 786 نفر عابران، معادل 1/33 درصد از آنها را گرفته است.

اما واقعیت تلخ دیگری نیز وجود دارد که رئیس پلیس راهور تهران به آن اشاره می‌کند، این‌که با وجود کاهش 3 درصدی تصادفات فوتی، 14 درصدی تصادفات جرحی و 53 درصدی تصادفات خسارتی که از پایبندی بیشتر رانندگان به قانون حکایت دارد، افزایش 7 درصدی فوت عابران پیاده در تصادفات 3 ماهه اول سال گذشته نشان می‌دهد متاسفانه عابران پیاده و موتورسواران هنوز آنچنان که باید خود را ملزم به رعایت قوانین نمی‌دانند.

گزارش‌های کارشناسی افسران راهنمایی و رانندگی از صحنه تصادفات عابران پیاده با خودروها در اغلب موارد نشان می‌دهد که به فاصله کمی از محل وقوع حادثه، پل هوایی یا گذرگاه خط‌کشی ویژه تردد عابر پیاده وجود داشته اما به دلیل سهل‌انگاری، تنبلی، عجله و ده‌ها بهانه، فاجعه جبران‌ناپذیری رقم خورده که به بهای مرگ انسانی تمام شده است.

در حال حاضر بسیاری از عابران پیاده ترجیح می‌دهند با عبور از عرض خیابان و تحمل مشقات فراوان برای گذشتن از نرده‌های بلند وسط بزرگراه، خطر تصادف با خودروهایی را که با سرعت بالای 100 کیلومتر در حال عبورند به جان بخرند، اما از پل هوایی عابر پیاده‌ای که فقط چند متر آن طرف‌تر است، استفاده نکنند.

پل‌های مکانیزه با پله‌های خاموش

امروزه عبور از پل‌های عابر پیاده، یکی از نشانه‌های توسعه‌یافتگی شهری است که در ردیف فرهنگ شهرنشینی می‌گنجد، اما متاسفانه این توسعه‌یافتگی در بینش و عملکرد برخی شهروندان نمایان نیست و درونی نشده است.

نکته: براساس قانون جدید راهنمایی و رانندگی، اگر هنگام وقوع تصادف عابر پیاده با خودرو، راننده تمام مقررات رانندگی را رعایت کرده ​اما عابر از پل یا محل خط‌کشی عابر عبور نکرده باشد، راننده دیگر مانند گذشته مقصر شناخته نخواهد شد​

حتی طی چند سال اخیر باز شدن پای پل‌های مکانیزه به شهر و پله‌هایی که به مدد نیروی برق شهروندان خود را از این سوی خیابان به سمت دیگر می‌رسانند هم دردی را دوا نکرده یا حداقل مرهمی موقت محسوب می‌شود چون بسیاری از این پل‌ها که با صرف هزینه گزاف از پول همین اهالی تهران ساخته می‌شوند، در بیشتر ساعات روز تفاوتی با انواع غیرمکانیزه ندارند.

گاهی هم در همین پل‌های هوایی، پله‌های خاموش به شهروندانی که باز هم با اتکا به قوت زانوی خود از آنها بالا می‌روند، نیشخند می‌زنند و کسی نیست که جواب بدهد اگر قرار بود پله‌ها خاموش بمانند دیگر چه نیازی به خرید تجهیزات گرانقیمت از خارج از کشور و کوبیدن مهر مکانیزه بر پیشانی این پل‌ها و درخواست بودجه برای تعمیر و نگهداری وجود داشت؟

پاتوق امن دستفروشان و متکدیان

پل‌های عابر پیاده که ماهیت وجودی آنها تضمین ایمنی شهروندان است حالا مدتهاست انگار فقط برای دستفروشان، کارتن‌خواب‌ها و متکدیان ساخته شده است و عملا استفاده دیگری ندارند و گاهی تعدادی از شهروندان مزاحمت‌های آنها را دلیلی برای استفاده نکردن از پل‌ها عنوان می‌کنند.

این وضعیت بخصوص در مورد پل‌های عابرپیاده غیرمکانیزه که به‌دلیل گذشت زمان گرد قدیمی شدن و فرسودگی گرفته‌اند و کمتر شهروندی در طول روز زحمت عبور از روی آنها را به خود می‌دهد، بیشتر دیده می‌شود.

آنها می‌گویند برخی از پل‌ها به دلیل نصب بیلبورد و تابلوهای تبلیغاتی امنیت خود را از دست داده‌​ و به آسایشگاهی برای کارتن‌خواب‌ها تبدیل شده است؛ البته این ناامنی تنها به این موضوع خلاصه نمی‌شود و با محصورشدن پل‌ها، فضای مناسبی برای زورگیری و فروش موادمخدر در ساعات کم‌تردد فراهم شده است.

​ در کنار مسائلی همچون ضعف فرهنگ ترافیک، عادت نداشتن و عجله داشتن، ناتوانی و بیماری جسمی یا ترس از ارتفاع و... که برخی شهروندان آنها را از دلایل عدم استفاده از پل‌های عابر بیان می‌کنند​ شاید وجود همین ناامنی‌ها نیز در بی‌رغبتی شهروندان به استفاده از پل‌های عابرپیاده بی‌تاثیر نباشد و این مساله مهمی است که سازمان‌های مسوول در حوزه شهری باید برای آن چاره‌ای بیندیشند.

اتمام حجت پلیس با عابران پیاده

اگر از آن دسته عابران پیاده‌ای هستید که هنگام عبور از خیابان یا بزرگراه بی‌توجه به این‌که کمی آن‌طرف‌تر خط‌کشی عابر پیاده‌ای وجود دارد یا چند متر آن‌سوتر پل عابرپیاده‌ای نصب شده، ترجیح می‌دهید با عبور از عرض خیابان خطر تصادف را به‌جان بخرید، باید بدانید ​ براساس قانون جدید جرایم رانندگی در صورتی که با خودرویی تصادف کنید به جای راننده شما مقصر شناخته خواهید شد.

رئیس پلیس راهور ناجا در گفت‌وگو با «جام‌جم» با تاکید بر این‌که براساس قانون جدید اخذ جرایم رانندگی از این پس عابران پیاده هم در وقوع تصادفات مقصر شناخته خواهند شد، توضیح می‌دهد: براساس قانون جدید جرایم رانندگی اگر هنگام وقوع تصادف عابرپیاده با خودرو، راننده تمام قوانین و مقررات را رعایت کرده باشد، اما عابرپیاده با وجود بودن محل خط‌کشی یا پل عابرپیاده به جای عبور از این دو محل از عرض خیابان یا بزرگراه عبور کرده باشد، قطعا دیگر راننده در وقوع تصادف مقصر شناخته نمی‌شود.

اما سردار اسکندر مومنی این را هم می‌گوید که با این حال بازهم شرکت بیمه مکلف به پرداخت خسارت است.

وی تصریح می‌کند: عدم مسوولیت راننده مانع استفاده فرد مصدوم یا خانواده متوفی از مزایای بیمه نمی‌شود و شرکت بیمه با ارائه قرار منع تعقیب و حکم برائت راننده، به اجرای تعهدات خود ملزم خواهد بود.

این‌طور که پیداست، اگر راننده بیمه‌نامه داشته باشد در صورتی که افسر کارشناس صحنه تصادف، رای به بی‌گناهی وی بدهد بدون مشکلاتی مانند زندانی شدن یا دوندگی برای دریافت رضایت می‌تواند با مزایای بیمه دیه مورد نظر را پرداخت کند، اما اگر بیمه‌ای در کار نباشد آیا دیگر از پرداخت دیه خبری نیست؟

رئیس پلیس راهور ناجا می‌گوید: چنانچه وسیله نقلیه بیمه نباشد دیه عابر پیاده از صندوق قانون بیمه اجباری مسوولیت مدنی دارندگان وسایل نقلیه موتوری زمینی در مقابل شخص ثالث که مصوبه آن مربوط به تاریخ 23 دی 1347 است، پرداخت می‌شود.

چه باید کرد؟

مرگ جانخراش عابران پیاده هشداری است جدی به مسوولان برای این‌که باید همراه با تدوین ضوابط قانونی ​ به فرهنگ ترافیک توجه ویژه‌ای داشت و برای نهادینه کردن فرهنگ استفاده از پل‌های هوایی باید نگرش شهروندان را در این زمینه تغییر داد و این میسر نخواهد شد مگر با فرهنگسازی به روش‌های مختلف از جمله آموزش دانش‌آموزان در مدارس،پخش فیلم‌های انیمیشن کوتاه و...

در کنار موضوع آموزش، ترمیم پل‌های عابر پیاده فرسوده، افزایش تجهیز و احداث پل‌های عابرپیاده مکانیزه در راستای تشویق شهروندان و ایجاد رغبت در شهروندان برای استفاده از آنها و در نهایت جدیت پلیس در اعمال قوانین و برخورد با عابران پیاده متخلف از مهم‌ترین اقداماتی است که می‌توان با به‌کارگیری آنها به قانونمند کردن هرچه بیشتر شهروندان از یکسو و نهادینه شدن فرهنگ استفاده از پل‌های عابر پیاده امیدوار بود تا شاید به این ترتیب پل‌های عابرپیاده نیز از مهجوربودنی که سال‌هاست دامنگیرشان شده رها شوند.

دلایل استقبال کم مردم از پل های عابر وقتی پیاده رو هوایی می شود

پل های عابر پیاده را برای عبور آسان عابران از عرض خیابان های شلوغ و بزرگراه ها تعبیه می کنند. آدمی نیز برای انجام امور خود، به دنبال آسانترین راه می گردد. پس نتیجه می گیریم که مردم، باید از پل های هوایی برای عبور از عرض سوارروهای پرتردد استفاده کنند اما آیا این چنین است.
● پله های زیاد، وقت کم
بیشتر کسانی که از پل عابر پیاده استفاده نمی کنند وقت گیر بودن آن را اظهار می دارند. در میدان انقلاب تهران، خیلی ها این دلیل را می آورند مانند «امیر سهیلی» که دانشجوی حقوق است. او می گوید: «عبور از عرض خیابان کارگر یک سوم عبور از پل عابر پیاده این خیابان، زمان می خواهد. حال، من که می خواهم زودتر خود را به محل کار یا دانشگاه برسانم به ویژه صبح ها، چه باید بکنم.»
خانمی که خود را «مژگان صالحی» معرفی می کند نیز می گوید: «پله های برخی پل های عابر پیاده به ویژه در بزرگراه ها خیلی زیاد است. نفس آدم می برد اوگر کسی بخواهد از این پله ها بالا و پایین برود.»
این خانم میانسال ادامه می دهد: «عبور از این پل ها برای کودکان کم سن و سال و پیرها خیلی سخت است. ای کاش پل ها زیرزمینی شود چون ارتفاع پل های زیرزمینی کمتر از نوع هوایی است و در نتیجه تعداد پله ها هم کمتر خواهد شد.»
● بالابر مخصوص پیر و جوان
به نظر می رسد که پله برقی هم راهکار خوبی است باتوجه به اینکه هزینه ساخت پل های زیرزمینی طبق گفته کارشناسان امر، چند برابراحداث نوع هوایی آن است.
بر تعبیه پله های برقی، خیلی ها تاکید می کنند مثل «حسین زاهدی راد» که خود را پارچه فروش معرفی می کند. «خدیجه مصطفی تهرانی» اما سخن دیگری دارد: «افرادی مثل من که سن و سالشان بالا است موقع ورود و خروج از پله های برقی، نمی توانند تعادل خود را حفظ کنند. بهتر است برای آنها آسانسور بگذارند.»
این نظر را با مردم مطرح می کنم یک معلم پاسخ می دهد: خوب است در کنار پله های برقی، بالابرهایی تعبیه شود تا سالمندان، خردسالان و معلولان هم بتوانند از پل های عابر پیاده استفاده کنند به شرطی که جوان ها از آن استفاده نکنند.»
«علی شرفی معروف» که در دبستان، تدریس می کند می افزاید: «کابین های تک نفره ای وجود دارد که به کنار پله های برقی متصل شده و فرد استفاده کننده می تواند با نشستن درون آن بالا برود و با کابین مشابهی از سوی دیگر پل، پایین بیاید.»
«نظری» که دستفروش است و مدتی هم در میدان ۷ تیر به این شغل پرداخته اما می گوید: «کابین های یک نفره به درد پل های هوایی تهران نمی خورد باید بالابرهایی که ظرفیت حداقل ۴ نفر را داشته باشد تعبیه شود.»
● فرهنگ سازی و اجبار توأمان
به استثنائات استفاده از پله های برقی پرداختیم اما پرواضح است که اکثر مردم، می توانند از پل های هوایی استفاده کنند اما گویی، فرهنگ آن نهادینه نشده است.
یک افسر پلیس در چهارراه مخبرالدوله درباره استقبال کم مردم از پل های عابر پیاده می گوید: «با اینکه پیاده روها به وسیله نرده ها محصور شده اما مردم ترجیح می دهند تا آخر نرده ها پیاده بروند و بعد از عرض خیابان بگذرند تا از پل عابر پیاده استفاده نکنند.
دلیل این امر هم ضعف فرهنگی است. مردم باید بدانند که پل عابر پیاده بخشی از مسیر آنها است چون خیابان شلوغ است و امکان عبور عابرپیاده نیست.»
او وجود نواقص و کمبودها را در پل های عابر پیاده قبول می کند اما می افزاید: «جوان ها هم کمتر از پل های عابر پیاده استفاده می کنند. آنها هم توانش را دارند و حتی وقتش را اما چون عادت نکرده اند از آن استفاده نمی کنند.»
یک دانشجو هم حرف های این افسر وظیفه اهل ساری را تکمیل می کند: «پلیس باید مثل بحث کمربند ایمنی و کلاه ایمنی موتورسیکلت ها مردم را تشویق و در مواقعی مجبور به استفاده از پل های عابر پیاده کند و تمهیداتی برای عبور سالمندان و خردسالان از عرض خیابان درنظر بگیرد.»
«سعید شیخی» ادامه می دهد: «رسانه ها هم بیشتر به این مسئله بپردازند و فرهنگ سازی کنند البته تجربه نشان داده فرهنگ سازی و اجبار باید توأمان باشد والا نتیجه بخش نخواهد بود.»
از دیگر دلائل عدم استفاده از پل های هوایی، درست تعبیه نشدن آن به لحاظ مکانی است که مردم جز دلائل چندم خود اظهار می کردند.
یک سالمند که معمولاً از پل های عابر پیاده استفاده می کند درباره مشکلات این وسیله در فصول سرد بویژه در مناطق سردتر شهر تهران یا شهرهای سردسیر می گوید: «صبح های زود بویژه مواقعی که باران یا برف می آید پله ها آنقدر لغزنده می شوند که استفاده از پل هوایی را بسیار خطرناک می کند. این وضعیت زمانی که برف بصورت یخ زده درمی آید بدتر می شود بنابراین باید تمهیداتی برای رفع این مشکلات هم اندیشیده شود.»
اینها حرف های رضا طاهری شیرازی است که خود را بازنشسته بانک و ۶۳ساله معرفی می کند.
عبور از پل های عابر پیاده برای جلوگیری از حوادث مرگبار خیابان ها و بزرگراه ها و روان سازی ترافیک سواره روها لازم است. این مسئله را مسئولان پلیس راهور تأکید کرده اند اما باید درپی به حداقل رساندن و حتی صفر کردن گریز مردم از این وسیله تسهیل کننده آمد و رفت پیاده ها بود.